Η ΑΓΩΝΙΑ ΕΓΙΝΕ ΧΑΡΑ ; Ή ΘΛΙΨΗ;

Συγχαρητήρια, αν πέτυχες!!!

 Πονάμε μαζί σου, αν απέτυχες. 

Σίγουρα νιώθεις χάλια, μετά από τόσους κόπους και όνειρα.

Άλλη μέρα θα πούμε λόγια παρηγοριάς. 

 Σήμερα, δεν τα αντέχεις μάλλον. 

 Είναι φρέσκια η πληγή σου, και μόνο θυμό και πίκρα νιώθεις ίσως. 

Προσευχόμαστε και για τους γονείς, που χαίρονται.

 Και κυρίως για όσους νιώθουν αποτυχημένοι ή ανάξιοι τώρα που το παιδί τους δεν πήγε καλά, κάτι που δεν αληθεύει όμως με τίποτα! 

 Η αξία σου, είναι αδιαπραγμάτευτη και δεδομένη!! 

Αν δεν έχεις κάτι ήρεμο και ωφέλιμο να πεις, καλύτερη η σιωπή σήμερα στο σπίτι. 

Τα μούτρα, τα υπονοούμενα, οι προσβολές και ειρωνείες, δεν βοηθούν κανέναν! 

Το παιδί, έκανε ό, τι έκανε. Ίσως όχι ό, τι καλύτερο μπορούσε. 

Μη ξεχνάς όμως και σε τι κόσμο ζει...

 Το γενικό κλίμα της απογοήτευσης και το βούλιαγμα των πάντων... 

Και νομίζω ότι τώρα είναι η ώρα να θυμηθείς στην πράξη ότι εσύ πιστεύεις στο Χριστό!

 Στην αγάπη και σοφία Του, στο σοφό σχέδιό Του για όλους και για όλα.

 Προσπάθησε λοιπόν να ηρεμήσεις, να εμπιστευτείς τα πάντα σ' Αυτόν, και να μιλάς στο παιδί σου

 σήμερα, όπως θα μίλαγε Αυτός σε παρόμοια στιγμή... 

Πάντως, τον ¨αποτυχημένο Πέτρο, ο Χριστός μας, μόνο τον κοίταξε.

Με βλέμμα αγάπης, επιείκειας και προσδοκίας για κάτι καλύτερο αύριο...

(π. Ανδρέου Κονάνου)